Een kunstschilder kwam wanhopig aan de deur. Ze had jarenlang zelfstandigenaftrek genoten, maar had controle gekregen van de fiscus en wat bleek? Die trok een streep door de zelfstandigenaftrek, met terugwerkende kracht zelfs.
De klant kon geen urenstaat overleggen. Ze werkte elke dag in haar atelier en ging ervan uit dat ze daarmee ruimschoots aan het urencriterium kwam.
Maar zo werkt het helaas niet.
Uit de jurisprudentie blijkt dit: wil je aan het urencriterium voldoen en daarmee voor de zelfstandigenaftrek in aanmerking komen, dan moet je je gewerkte uren aannemelijk kunnen maken. En dus een urenstaat bijhouden. Doe dat niet te globaal of te routineus (ik ben altijd acht uur per dag in m'n atelier aan het werk) want dat is niet geloofwaardig. De ene dag kom je immers wat eerder, de andere wat later. Zet er ook niet in dat je dagelijks een uur aan administratie of e-mail besteedt, want ook dat varieert. En als dat niet uit de urenstaat blijkt, dan is die niet geloofwaardig. De consequentie daarvan is dat de urenstaat van tafel gaat en dan loop je de zelfstandigenaftrek mis.
Dit probleem doet zich eigenlijk niet voor als je voldoende omzet hebt (bijvoorbeeld € 50.000, bij een uurtarief van € 50. Dan heb je op basis van omzet gedeeld door tarief al pakweg 1.000 uur besteed. De rest gelooft de rechter dan wel.